Een snelle blik in de agenda bezorgt me een benauwd gevoel. De magische datum van 1 november is bijna bereikt. Voor die datum moet ik de tegemoetkoming voor de kinderopvang ingevuld en opgestuurd hebben. Al weken stel ik het uit, maar moet er nu toch echt aan geloven. Nu ben ik altijd al goed geweest in het uitstellen, en kom regelmatig hierdoor in tijdnood. Moest ik eerst stoeien met verschillende papieren, nu is het een kwestie van een elektronische aanvraag invullen. Veel sneller, maar nog meer risico om het zo lang mogelijk uit te stellen.

Al bij het downloaden van het formulier wordt het me duidelijk dat dit geen kwestie van vijf minuten is. Wat heb ik allemaal nodig, jaaropgaven, sofi-nummers en adresgegevens gastouderbureau. En daar begint de ellende, waar zijn de jaaropgaven. Systematisch wordt elk laatje in huis omgekeerd. Jaaropgave van manlief is zo gevonden, maar die van mij lijkt totaal te zijn opgelost. Ik krijg het nog benauwder en om me heen ontstaat een berg van uitgespitte stapeltjes papieren. Van alles kom ik tegen, kerstkaarten, stapels bonnetjes, folders, brieven, maar geen jaaropgave. Manlief mag het natuurlijk ontgelden, bij het eerste de beste wat hij zegt, krijgt hij m’n hele frustratie over zich heen. Gelukkig is manlief verstandig en stort zich op z’n computer zonder verder nog iets te zeggen.
Dan maar eerst de gegevens van manlief invullen. En had ik dat maar gedaan voordat ik alles overhoop haalde. Wat blijkt, aan de gegevens van je laatste loonstrook blijk je ook genoeg te hebben. Waarom lees ik nou nooit eens eerst alles door, voordat ik als een razende ergens aan begin!
Het invullen is daarna zo gebeurd en opgelucht druk ik op verzenden. Vervolgens gebeurt er niets. Kan gebeuren, dus druk nog een keer op verzenden. Weer gebeurt er niets.
Onze computer is beveiligd met allerlei firewalls, antivirus programma en pop-up stoppers. Dit zou de oorzaak van het niet verzenden kunnen zijn. Alles wordt uitgezet en druk weer op verzenden en weer gebeurt er niets.
Dit is het moment om manlief erbij te halen. Met een blik van ‘dat regel ik wel even’ gaat hij aan de slag. Maar ook hij krijgt het niet voor elkaar en ik krijg het wederom erg warm. Er wordt flink gemopperd door manlief. “Jij altijd met je alles op het laatste moment regelen”
Na een tijdje prutsen denkt manlief achter de oorzaak te zijn, een of ander vinkje in het antivirus programma blijkt nog aan te staan. Er wordt weer op verzenden gedrukt, en dit keer met succes en met een triomfantelijke blik van manlief.