Zoonlief is aan het puberen. Ooit had je zo’n uitspraak “het hangt op de bank en het zapt”, alleen nu is het meer “het hangt achter de computer, het speelt minecraft en Skyped met vrienden”.
Wanneer ik thuis kom van het werk zie ik het inmiddels vertrouwde beeld, hangend op een stoel met headset op druk pratend met iemand ergens achter een andere computer.
Ik maak me er niet druk om, denkend aan mijn eigen pubertijd. Ik ben van de mtv-generatie. Hele dagen hing ik voor de tv, starend naar alle clips die voorbij kwamen. Met op de achtergrond het commentaar van mijn moeder; “Heb je je huiswerk gemaakt…je verpest je ogen met al dat gestaar…moet je niet gewoon even lekker naar buiten”.
Zolang zoonlief nog voldoendes haalt op school, met vriendjes gaat varen terwijl het vreselijk herfstweer is, braaf meegaat wanneer wij dat vragen en zelf voorstelt te willen helpen op de boomgaard zal het wel loslopen met de computer verslaving. Het hoort ook eigenlijk gewoon zo te zijn, ik zou me pas echt zorgen gaan maken als hij net zo goed zou luisteren en zich gedragen als toen hij een jaar of acht was.
Bijkomend probleem…wanneer zoonlief in een koppige bui is en ik hem -zoals het een ouder behoort- tot de orde moet roepen, moet ik uitkijken dat ik niet in de lach schiet. Zoonlief staat dan zeer z’n best te doen om de stoere puber uit te hangen maar tegelijkertijd ziet dat er ook gewoon aandoenlijk uit. Tot nu toe lukt het me en komt m’n aanspreken overtuigend over en gaat zoonlief braaf maar natuurlijk al mopperend doen wat hij moet doen. Huiswerk maken, leren, de katten eten geven, douchen, op tijd naar bed en meer van dat soort dingen waar je als vijftien jarige helemaal niet op zit te wachten.

“Mam…doe maar niet” is nu een veelgehoorde uitspraak. Vooral wanneer ik in de auto met een nummer meezing of in zijn beleving gek doe.
De tijd dat zoonlief het stoer vond dat ik meedeed met vossenjacht of  we samen met de buurtkinderen op de wip zaten is voorbij. Niet alleen zoonlief is volwassen aan het worden maar ook ik moet eigenlijk voor de tweede keer volwassen worden.
Alhoewel sommige tradities voor nu nog stand houden, het samen op de bank met wat lekkers en onder een plaid een film kijken of de jaarlijkse zoektocht naar de mooiste kerstboom. En voor zaken waarvoor zoonlief zich nu te stoer vind is manlief een gewillig slachtoffer. Dus die mocht afgelopen week mee naar de kerstafdeling van het plaatselijke tuincentrum, wat overigens erg gezellig was.