We hadden geluk, we waren beiden vrij en het beloofde één van de eerste mooie weekenden te worden van dit jaar. Al vroeg in de ochtend reden we richten België op weg naar Fort Breendonk.
Het fort stond al een tijdje op onze “te bezoeken” lijst. Geen vrolijk uitje maar voor mij belangrijk om naar toe te gaan en ook deze kant van de geschiedenis aan zoonlief door te geven.
Het fort, gebouwd tussen 1909 en 1914, heeft een zeer beladen geschiedenis. In de eerste wereldoorlog diende het oorspronkelijk als verdedigingswerk, echter in de tweede wereldoorlog is het fort vanaf 1940 in handen van de Duitsers en dient het als gevangenenkamp. Hoewel de levensomstandigheden nauwelijks verschilden was het geen concentratiekamp. Het fort was berucht om zijn vreselijke regime met dwangarbeid, folteringen, vernedering en executies. Het was tevens de laatste halte voor het vertrek naar Auschwitz en andere kampen.
Op de foto’s staan twaalf mensen die deel uitmaakte van de verzetsgroep ‘Maquis van Senzeilles’. Allen zijn eind 1943 enkele uren na hun arrestatie zonder enige vorm van een proces of verdediging ter dood veroordeeld en omgebracht.
Deze cellen diende om de arrestanten op te vangen.
De vroegere kruitkamer werd door de Duitsers gebruikt als folterkamer. Dit behoeft denk ik verder geen uitleg. Ik zal onderaan dit blog links plaatsen voor wie meer hierover wil lezen.
Aan de gevangenen werd dwangarbeid opgelegd. Men moest aarde, zand en stenen verplaatsen met als doel de gevangenen uit te putten en te verzwakken.
De doucheruimte in het fort. Dit waren echte douches, er waren geen gaskamers op het fort.
Fort Breendonk, het fort waar de dieren een naam hadden en de mensen een nummer.
Het fort is dagelijks te bezoeken.
Openingstijden: 9.30 -17.30 uur
Adres: Brandstraat 57, 2830 Willebroek België
Entree: Volwassenen 11 euro pp
Wil je meer lezen over de geschiedenis van het fort, kijk dan op de onderstaande websites:
http://www.pienternet.be/lesmap-breendonk/bezoek-aan-breendonk
10Thousand Fireflies 
Indrukwekkend en huiveringwekkend. Ik heb me er op de een of andere manier nooit toe kunnen aanzetten om oorlog gerelateerde bezienswaardigheden op te zoeken, mijn ouders spraken er nauwelijks over…toch heb ik heilig ontzag voor onze vrijheid
LikeLike
Mijn ouders hebben beiden de oorlog meegemaakt. Mijn moeder en oma zijn tijdens de oorlog naar Nederland gekomen en mijn opa is in Indonesië gebleven. Hij is later gevangen genomen en in een Jappenkamp gezet. Mijn vader is in de oorlog naar een boerderij in Friesland gebracht.
Bovenstaande zijn puur feiten en dat was wat ik te horen kreeg van mijn ouders, de feiten. De gevoelens die er zeker bij hoorden spraken ze bijna nooit over.
Misschien dat het me daarom aanspreekt, het bezoeken van dit soort plaatsen. De feiten en het gevoel komen dan samen.
LikeLike
Ik sluit me eigenlijk bij Margriet aan want heb ik nooit dit soort “bezienswaardigheden bezocht. Maar dat het indrukwekkend is begrijp ik. Er zijn toch ook wel mooie foto’s van het gebouw zijn als je los kunt zien van hun sinistere rol
LikeLike
Dank je. Ik probeer ook inderdaad er altijd wat ‘luchtigere’ foto’s tussen te zetten anders wordt het helemaal zo beladen.
LikeLike
Dat zou een logische verklaring kunnen zijn, die ik dan waarschijnlijk weer in boeken vind, zoals “haar naam was Sara”…gek he ?
LikeLike
Super interessant wil er zeker heen
LikeLike
Kan het je zeker aanraden. Het is niet zo’n statisch museum, je loopt door de gangen en ruimtes waar veel nog authentiek is. Samen met de audiotour geeft dat een aparte sfeer en goed beeld van wat er zich af gespeeld heeft.
LikeLike