Wanneer we op reis zijn veranderen onze plannen en route regelmatig en komen daardoor vaak heel ergens anders uit dan dat we oorspronkelijk in gedachten hadden.
Afgelopen zomer was onze eigenlijke bestemming Namen in de Ardennen, maar kwamen uiteindelijk in Maastricht en Luik terecht.

En zo ging het ook op deze reis, ons eigenlijke plan het noorden van Thailand en daarna als optie Cambodja. Maar na drie dagen twijfelen zaten we dan toch in de bus richting Pattaya, de hele andere kant op dus,met Cambodja nog steeds als optie in ons achterhoofd.
Pattaya zou gebruikt worden als tussenstop om daarna verder te reizen naar het eiland Ko Samet of het eiland Ko Chang, dat lag nog open. Het is niet m’n favoriete stad maar in xc3xa9xc3xa9n keer doorreizen werd te lang voor zoonlief.
In Pattaya was een guesthouse zo gevonden. Het werd het Apex, waar we voor 500 bath (10 euro) een kamer hadden met alles erop en eraan.
De rugzakken werden gexc3xafnstalleerd en wat doe je daarna in een plaats die eigenlijk alleen maar opgezet is voor toeristen. Een beetje wandelen langs de vele winkeltjes en kraampjes, een beetje hangen op de boulevard en de boekenwinkel van de shoppingmall induiken. Met als doel een nieuw kleurboek aan te schaffen voor zoonlief, die was zo ijverig aan het kleuren gegaan dat z’n eigen kleurboeken al bijna vol waren en de nieuwe LP van Thailand in te kijken. En daar kwamen we er dus ook achter waarom het guesthouse in Bangkok, waar het normaal redelijk stil was, nu compleet volgeboekt was.
Exc3xa9n of andere slimmerd had dit guesthouse getipt bij de LP en stond er dus mooi in. Weg rustig optrekje, gelukkig hadden we alvast een kamer gereserveerd voor de laatste nachten in Bangkok.
Na een paar uur te veel souvenirs en andere zaken gezien te hebben waren we het zat en liepen terug richting kamer. De avond brachten we door in het internetcafxc3xa9 en een terrasje.


Na het douchen even lekker televisie staren
De dag erna werd besteed aan uitzoeken of er in de buurt nog iets leuks te ontdekken viel, nadenken over het feit of we nu naar Ko Samet of Ko Chang gingen en nogmaals een wandeling in Pattaya zelf.
Midden in het centrum bevind zich een tempel. Zodra je het terrein van de tempel oploopt lijkt al de herrie en drukte van de stad verdwenen te zijn en kom je in een oase van rust. In het midden stond de tempel zelf en met daarnaast nog een klein tempeltje en de verblijven van de monniken. Zoonlief, die inmiddels al precies weet hoe het werkt, stond al met z’n schoenen in z’n handen bij de trap van de tempel. Dus manlief er maar achteraan terwijl ik buiten nog wat rondliep, met een soort van oorlogspop in m’n handen.
Waar we ook komen, zoonlief heeft binnen no time alle vrouwen om z’n vingers heen gewonden en krijgt dus ook vanalles. Nu had hij weer een goedkope versie van actionman gekregen. Ik was hier zelf niet zo blij mee, ik heb het niet zo op dat soort speelgoed. Weigeren doe je ook niet zomaar, en dus liep zoonlief al een paar dagen onafscheidelijk met de soldaat rond. Maar om hem nou met een soldaat, inclusief bijbehorend geweer, de tempel in te laten gaan vond ik niet helemaal kunnen, dus zat ik met dat ding opgezadeld.
Na het tempelbezoek gingen we op zoek naar goedkope tickets voor de boot naar het eilandje Ko Lan. Dit eilandje ligt vlak voor de kust bij Pattaya en volgens de brochures kon je er prima wandelen en was het strand er mooi.
Bij een reisbureautje, anex kapper en anex guesthouse werden de tickets gekocht. Een vreemde combinatie, maar het schijnt te werken. De winkel diende als kapperszaak met een trap naar boven waar zich de kamers bevonden. En buiten stond een soort van balie wat dienst deed als reisbureau. We hadden in eerdere jaren al een keer bij haar wat geboekt dus we wisten dat het wel goed zat.


Sporten op school

De tickets waren snel geregeld het bezoek aan Ko Lan de andere dag stond vast. We hadden er zin in, lekker wandelen over het eiland en daarna een beetje luieren op het strand. Dat het in werkelijkheid heel wat anders zou worden, dat wisten we toen nog niet.

En ook hier ontkwamen we niet aan de Big Brother gekte!