11939492_872591739521698_949307634_nEen verschoven dienst tot acht uur in de avond, dus ik dacht slim te zijn en maakte ‘s morgens vroeg een grote pan nasi die ik dan bij thuiskomst alleen nog maar op hoefde te warmen. Natuurlijk met een flinke bak zelfgemaakte pindasaus.
Een apart bakje gemaakt voor zoonlief, want die was alleen thuis aangezien manlief ook tot laat moest werken. Wanneer hij honger zou krijgen hoefde hij het alleen nog maar in de magnetron te zetten.
Er bleef nog genoeg over, dus kon ook manlief er wel een portie voor zichzelf uithalen om mee naar het werk te nemen.

Weer eenmaal thuis na het werk vond ik zoonlief achter de computer, die had mooi zijn kans waargenomen om eindelijk eens heerlijk achter de computer te eten. Naast een half leeg gegeten zak kroepoek staan twee lege bakjes….niet alleen de nasi , maar ook de bak met pindasaus waar je een heel weeshuis zowat mee kon voorzien.
Wanneer ik opzoek ga naar mijn portie vind ik helemaal niks…niet in de pan, niet in de koelkast en niet in de keukenkastjes.
Een telefoontje naar manlief volgt.
“Was het niet de bedoeling dat ik alles mee kon nemen” was zijn antwoord. “Ik vond het al zo veel, dus ik heb het maar gedeeld met collega’s. Maar ze vonden het wel lekker”.
Dat was dan wel weer leuk om te horen, alleen jammer dat ik er zelf niets van geproefd heb.
Wat ik uiteindelijk wel gegeten heb….een zelf gehaalde Turkse pizza.