Afgelopen vrijdag was het 50 jaar geleden dat president Kennedy vermoord werd. Samen met zoonlief kijk ik naar een documentaire over de moord op president Kennedy. Het gaat niet alleen over de moord zelf, maar ook over hoe lastig het was om in die tijd snel aan nieuws te komen. Nieuwslezers en journalisten uit die tijd vertellen in de documentaire over voor zoonlief onbekende zaken als een telex en een telegram.
Met verbazing kijkt hij naar de documentaire. Niet zozeer verbaast over de moord zelf, want daarover heeft hij op school al genoeg geleerd, maar meer over het feit dat niet iedereen in die tijd thuis een televisie had en je niet heel de dag televisie kon kijken.
“Hoe ging dat dan vroeger?” is dan ook zijn vraag en ik vertel over de tijd dat je ‘s morgens niet naar het ontbijtnieuws keek maar naar de radio luisterde. Thuis luisterde we altijd naar Veronica op Hilversum 3.
Er was geen Disney Channel of Nickelodeon, alleen op woensdagmiddag was er ‘s middags kindertelevisie. De rest van de dag had je, als ik het me goed herinner, alleen uitzicht op het testbeeld.

Zoonlief is na mijn uitleg stil, hij probeert zichtbaar een beeld te krijgen van hoe het destijds geweest moet zijn. Een rooskleurig beeld is het niet geworden, want het enige wat ik als antwoord krijg was: “Wat een verschrikkelijke tijd moet dat dan geweest zijn.”

De documentaire: http://gemi.st/NPS_1218710